Երբ Հակոբի անասունները շատացան, Լաբանն ու իր որդիները նախանձեցի՞ն:

Նախանձեցին: Արդարև, ինչպես վերևում հիշվեց, Հակոբը տասնչորս տարի ծառայեց Լաբանին նրա երկու աղջիկների համար և վեց տարի էլ ընկերական պայմանավորվածության համաձայն աշխատեց: Սակայն ամեն ինչում հավատարիմ լինելով Աստված բազմացնում էր նրա ունեցվածքը՝ օրհնելով նրա աշխատանքը: Մանավադ ոչ միայն Լաբանի ոչխարներն էր արածեցնում, այլ նաև, ինչպես ենթադրվում է, առևտրով էլ զբաղվելով՝ ծառաների, աղախինների և այլ բազում ստացվածքների տեր է դառնում իր քրտնաջան աշխատանքով: Այս պատճառով Լաբանի որդիները նախանձելով գանգատվում են, թե մեր հոր ունեցվածքը գրավեց: Լաբանը նույնպես նախանձից երեսը ծռմռում է:

Սակայն, քանի որ Աստված միշտ և ամենուր արդարի և անմեղի պաշտպանն ու օգնականն է և ինչպես Հակոբին Եսավի ձեռքից ազատեց, նույնպես էլ Լաբանի չարությունից էր ցանկանում փրկել, դրա համար Հակոբին հրամայում է վերադառնալ հոր մոտ: Հակոբը իսկույն հայտնում է իր կանանց և ճանապարհի պատրաստություն է տեսնում: Լաբանը այդ ընթացքում իր ոչխարների բուրդը խուզելու գնացած լինելով, Հակոբը իր ամբողջ ունեցվածքով և ինչքերով ճանապարհ է ընկնում դեպի Քանան:

Երեք օր հետո Լաբանը լսում է և իր մարդկանցով նրա հետևից է ընկնում, որպեսզի պատժի նրան: Յոթերորդ օրը Գաղաադ լերան վրա հասնում է նրան և հարցնում. «Ինչո՞ւ ինձնից գաղտնի գնացիր և աղջիկներիս գերու նման քշեցիր տարար», Հակոբը պատասխանում է, թե. «Վախեցա, որ աղջիկներիդ և ստացվածքս ինձնից հետ կվերցնես»: Իրոք Լաբանի միտքը չար էր, և Հակոբը նրա ապօրինի ընթացքի մասին լավ իմանալով ծածուկ ճանապարհ ընկավ:

Քանի որ, եթե Աստված Լաբանին երազի մեջ չպատվիրեր, որ Հակոբին որևէ վնաս և չարիք պատճառելուց զգուշանա, այլապես մեծ նեղություն և վիշտ պետք է պատճառեր նրան, ինչպես Լաբանը ինքը խոստովանեց՝ ասելով, թե. «Հիմա կարող էի քեզ վանսել, սակայն հորդ Աստվածը ինձ պատվիրեց, որ զգուշանամ» (Ծննդ. 31:29):

Նայիր, թե Աստված ինչպես է պաշտպանում իր հավատարիմ ծառային, քանի որ առանց Հակոբի իմանալու նրա ոսոխին օր առաջ հանդիմանություն է տալիս՝ նրա կյանքի և ունեցվածքի պաշտպանության համար: Սակայն Հակոբից գաղտնի Ռաքելը իր հոր կուռքը գողացած լինելու պատճառով Լաբանը սկսում է մեղադրել Հակոբին, թե. «Iնչո՞ւ իմ աստվածները գողացար», Հակոբը պատասխանում է. «Ում մոտ, որ գտնես քո աստվածներին՝ նա թող մեռնի»:

Քանի որ Լաբանը ցանկանում էր Հակոբին հանցավոր հանել, այսպիսի թույլտվություն ստանալուն պես, իսկույն Հակոբի, Լիայի և աղախինների վրանները խուզարկելով չի կարողանում գտնել կուռքը: Երբ Ռաքելի վրան է գալիս, Ռաքելը անմիջապես կուռքը պահելով ուղտի թամբի տակ, նստում է վրան, և երբ հայրը իր մոտ է գալիս, ոտքի կանգնելու փոխարեն, որից կուռքը կարող էր երևալ, հայտնում է, որ կանանց հատուկ տկարության մեջ է, որի համար հորից ներողություն է խնդրում: Լաբանը չկասկածելով Ռաքելին, նրան չի ստիպում, որ ոտքի կանգնի, այլ միայն ունեցվածքը խուզարկելով է բավականանում և այսպիսով չի կարողանում գտնել կուռքը:

Այն ժամանակ Հակոբը բարկանալով պարսավում է Լաբանի անիրավությունն ու իր քսան տարվա հավատարիմ ծառայության փոխարեն ցույց տրված ապերախտ վերաբերմունքը: Որին Լաբանը պատասխան չգտնելով, սիրալիր և քաղցր ու խոնարհ խոսքերով շահում է Հակոբի սիրտը, որով էլ հաշտվում են: Միևնույն ժամանակ Աստծուն որպես վկա կոչելով, ի նշան իրենց միջև հաստատված խաղաղության և ուխտի տևական լինելու, մի քարե կոթող են կանգնեցնում, և որպես սահմանագլուխ ընդունելով՝ երդվում են, որ իրար վնասելու մտքով և խորհրդով երբեք նշված սահմանից չանցնեն: Ապա միասին ճաշելուց հետո Լաբանը սիրով և խաղաղությամբ իր տեղն է գնում, իսկ Հակոբը, իր ամբողջ ունեցվածքով, շարունակում է ճանապարհը:

Վերոհիշյալ կուռքը վերցնելու Ռաքելի նպատակը, ոչ թե այն պաշտելու մտադրությունն էր կամ ագահությունից էր (քանի որ համարվում է, որ այն ոսկուց էր), այլ որպեսզի հայրը կռապաշտությամբ չզբաղվի:

 

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ, 1902

Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․