1 Հոկտեմբեր, Գշ
26/01/2021
Ունկնդրե՛նք առաքյալի այն խոսքերը, որոնց միջոցով նա խոսում է թեսաղոնիկեցիների հետ՝ ամենքին հիշեցնելով իրենց կյանքի օրերում Աստծուն աղոթելու անհրաժեշտության մասին: Առաքյալի՝ նրանց ուղղված ուսուցումը, որից թեսաղոնիկեցիները կարող էին օգուտ քաղել, հետևյալն էր, որ թեև ինչպես ամեն բան, այդպես էլ մարդկային կյանքը անցողիկ է, սակայն հարկ է «ամեն ժամ ուրախ լինել, անդադար աղոթել և ամեն ինչում գոհություն հայտնել» (հմմտ. Թսղ. Ե 16-18): Արդ, թե ինչ
25/01/2021
Աշխարհում ապրող յուրաքանչյուր մարդ անցնում է իր առաքելության ուղին, որով Տերը ցանկանում է, որ յուրաքանչյուր ոք հասնի իր գոյության վերջնական նպատակին՝ հոգու փրկությանն ու հավիտենական կյանքին: Տիրոջ կամքն է, որպեսզի մարդը հարստանա մնայուն և ոչ անցողիկ բարիքներով, որ կարող է ձեռք բերել այս կյանքի ընթացքում: Յուրաքանչյուր անձ իր ազատ կամքով կարող է ընդունել Աստծու կամքը և ապրել դրա համաձայն, կարող է նաև մերժել այն՝ հետևելով իր կամքին: Քրիստոս
23/01/2021
Մարդու Որդին Ստեփանոս նախասարկավագը, իր քարկոծումից առաջ հայտարարեց, որ տեսնում է երկինքը բացված և մարդու Որդուն` կանգնած Աստծո աջ կողմում (Գործք 7.55): Զարմանալի է, որ առաքյալներն իրենք երբեք այդպես չեն կոչել Քրիստոսին, և Ավետարաններում էլ ոչ ոք Քրիստոսից բացի չօգտագործեց մարդու Որդի արտահայտությունը: Սա բացատրվում է նրանով, որ Ստեփանոսի հոգևոր հայացքի առջև Քրիստոս ներկայացել է այնպես, ինչպես Դանիել մարգարեի տեսիլքում (Դան. 7.13): Ստեփանոսը
21/01/2021
«Որտեղի՞ց ես գալիս և ո՞ւր ես գնում» (Ծննդ. 16. 8): Աբրահամի կինը՝ Սառան, արհամարհում էր իր աղախին Ագարին: Վշտահար Ագարը, տանտիրուհու անարգանքից հուզված, թողնում է իր գործն ու պարտականությունը և հեռանում անապատ: Երբ նա անապատում բոլորովին միայնակ էր մնացել, նրան մոտենում է Տիրոջ հրեշտակը և կոչ անում վերադառնալ ու անցնել իր պարտականություններին: Հրեշտակը Ագարի խիղճն «արթնացնում» է մի հարցադրմամբ, որը մենք իբրև բնաբան ենք ընտրել.
20/01/2021
- Ցավո՞ւմ է, հա՛յր: - Իսկ դու ի՞նչ ես կարծում: Եթե մինչ արևածագ չապրեմ, նշանակում է՝ ինձ համար մեծ օրը կգա՝ ո՛չ երեկո կլինի, ո՛չ առավոտ: Արևը թող ձեզ մնա(1): - Հա՛յր, երբ հոգոր առումով նախապատրաստված մարդու համար գալիս է այս աշխարհից հեռանալու ժամանակը, նա իրեն ինչպե՞ս է զգում: - Որտեղի՞ց իմանամ: - Ոչ ոք Ձեզ երբևէ չի՞ ասել: - «Մահվանից կյանք անցավ»(2),- մի՞թե այսպես ասված չէ: Նշանակում է, որ այս կյանքը մահ է, իսկ մահն անցում է դեպի ճշմարիտ
19/01/2021
7. Ձեզ այսուհետև հաւատացելոցդ՝ վէմ պատուակա՛ն. իսկ անհաւատիցն, վէ՛մն զոր անարգեցին շինօղքն. նա եղև գլուխ անկեան: Ձեզ՝ հավատացյալներիդ համար՝ թանկագին Վեմ, իսկ անհավատներին՝ «Այն Վեմը, որն անարգեցին շինողները, ա՛յն եղավ անկյունաքար»: Այնուհետև առաքյալը սկսում է համեմատություն անցկացնել երկու «կողմերի» միջև՝ մի կողմին հարգանք ու գովեստ մատուցելով իրենց հավատի համար, իսկ մյուս կողմին՝ պարսավելով իրենց անհավատության համար
18/01/2021
Անհատների, նրանց ընտանիքների և, ընդհանրապես, հասարակական ու ազգային կյանքում չէին ուշանա շրջադարձային դրական փոփոխությունները, եթե յուրաքանչյուր ոք ձգտեր հասնել ճշմարիտ միության: Իսկ ճշմարիտ միության հնարավոր է հասնել առ Աստված հավատի և Նրա հետ միավորյալ կյանքի միջոցով: Աստծու պատկերն ու նմանությունն ունեցող մարդն արարվել է, որպեսզի իր Արարչի հետ միավորյալ երջանիկ կյանք ունենա: Աշխարհի Արարիչը, որպես Նախախնամող Հայր, հատուկ հոգատարություն
16/01/2021
- Հա՛յր, երբ լսում եմ մարդկային վշտերի մասին, ներսումս ասես ամեն ինչ սեղմվում է: Միգուցե դա թերահավատությունի՞ց է: - Տե՛ս՝ սեփական անձի համար անհանգստությունը թերահավատություն է, իսկ այլոց համար անհանգստությունը՝ կարեկցանք: Մարդկային ցավի հանդեպ ճշմարիտ կարեկցանքը ուղեկցվում է աղոթքով, իսկ դրան հաջորդում է աստվածային մխիթարությունը: Ուստի, աղոթիր որքան կարող ես, այնուհետև ամեն ինչ Աստծուն հանձնիր ու հանդարտվիր: Մի՞թե Աստված Իր արարածի