Հոկտեմբերի 21-ին Զորավոր Սբ. Աստվածածին եկեղեցու համայնքը, հոգևոր հովիվ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանի գլխավորությամբ, իրականացրեց իր հերթական տնայցը, ինչը մեծ ուրախություն պատճառեց 66-ամյա Ռաիսա Վարոսյանին: Տիկին Ռաիսան ամուսնու մահից հետո արդեն տասնութ տարի բնակվում է Ադոնցի 8 շենքի հարակից տարածքում գտնվող տնակում: Առ այսօր տնակը զուրկ է ջրամատակարարումից և միայն վերջին շրջանում է, որ տիկին Ռաիսային հոսանք է մատակարարվել: Ամեն օր խմելու և օգտագործման ջուր ունենալու համար տիկին Ռաիսան, բավականին տարածք անցնելով, ջուրը հասցնում է մինչև տնակ: Նա ասաց, որ այդ ծանրությունը կրելու պատճառով իր մոտ առողջական խնդիրներ են առաջ եկել՝ ընդհուպ մինչև ոտքը վիրահատելու աստիճան: Դժվարությամբ, բայց և ճարահատյալ աշխատում է տիկին Ռաիսան և աշխատավարձի ու թոշակի գումարներով փորձում է մասամբ լուծել իր ամենօրյա և առողջության հետ կապված խնդիրները: Նա մեկ դուստր ունի, ով ընտանիք է կազմել և ի վիճակի չէ իրեն օգնելու:
Տեր Գրիգորը բժշկության աղոթք կարդաց և տիկին Ռաիսային հանձնեց ամերիկաբնակ Կարեն Վարդանյանի կողմից տրամադրած դրամական օգնություն (100 ԱՄՆ դոլար):
Աստծուն ծառայելու փափագ ունեցող մարդիկ կատարում են բարեպաշտության զանազան գործեր: Ոմանք նվիրվում են հիվանդների խնամքին, ոմանք՝ աղքատներին օգնելուն, ոմանք՝ քրիստոնեական ուսմունքը երեխաների մեջ տարածելուն, ոմանք մոլորվածներին և ընկածներին են ձեռք մեկնում, ոմանք եկեղեցիներ և խորաններ են զարդարում, ոմանք փորձում են մարդկանց մեջ խաղաղություն և համերաշխություն հաստատել:
Իսկ մի հոգևորական, Աստծուն ծառայելու իր ճանապարհին, փորձում էր հոգեշահ քարոզխոսությամբ մեծ թվով մարդկանց առ Աստված բերել, ինչի հետ կապված նա հետևյալ համոզմանն էր եկել և այս գրառումը թողել. «Կար ժամանակ, երբ ես ցանկանում էի հարյուր լեզու սովորել, և այդ բոլոր լեզուներով մարդկանց պատմել ավետարանական պատմությունները: «Թող միլիոնավոր մարդիկ հավատան Քրիստոսին»,- մտածում էի ես և հաստատակամորեն անգիր էի սովորում թուրքերենով, ֆրանսերենով արտահայտություններ, բայեր և պարսկերեն առածներ:
Մի օր առևտրի կենտրոնի հարևանությամբ տեսա ողորմություն խնդրող մի կորեացու կամ վիետնամցու: Նա չգիտեր մեր լեզուն և չէր կարող պատմել, թե ինչպես է այդտեղ հայտնվել: Նրան ոչ թե գումար, այլ սնունդ էր հարկավոր, դա կարելի էր կարդալ նրա աչքերից: Եվ ես, նրա ձեռքից բռնելով, տարա նրան արագ սննդի մի կետ և նրա համար գնեցի հաց, ապուր, հյութ և երկրորդ ճաշի համար անհրաժեշտ սնունդը: Ոչինչ չասացի նրան, այլ մտածեցի՝ հանուն Քեզ, Տեր:
Դա եղել է մի քանի տարի առաջ, այդպես էլ ես լեզուներ չսովորեցի, բայց դա եղավ իմ լավագույն քարոզը»:
«Սուրբ և անարատ բարեպաշտությունն Աստծո և Հոր առաջ այս է. այցելել որբերին և այրիներին իրենց նեղության մեջ, անարատ պահել իր անձն աշխարհից» (Հակոբոս 1:27):
Կարինե Սուգիկյան
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի