Հոգևոր լավ վիճակ

- Հա՛յր, ծանր եմ երգում: Մտածում եմ՝ նրանից է, որ արտասանությունս ծանր է:

- Ես տեսել եմ, որ դու և՛ ծանր ես լինում, և՛՝… թեթև: Երբ ծանր ես, երգեցողությունդ էլ է ծանր: Դա կախված է քո ներքին վիճակից, հետևի՛ր դրան: Նա, ում ձայնը բարակ է, եթե հոգևոր լավ վիճակում է գտնվում, ապա դայլալում է սոխակի պես, իսկ եթե ոչ, ապա ծվծվում է մոծակի պես: Ցածր ձայն ունեցողի երգեցողությունը, եթե լավ վիճակում չէ, նմանվում է ծերունու փնթփնթոցի: Եթե առանձին-առանձին երգեք, ապա կհասկանաք, թե ձեզանից յուրաքանչյուրն ինչ վիճակում է գտնվում այդ պահին:

- Եկեղեցում երգելիս հետևում ենք, որ սխալ չերգենք, հա՛յր:

- Իհարկե, պետք է հետևել, որովհետև ամեն ինչ պետք է «պարկեշտությամբ և ըստ կարգի» լինի (Ա Կորնթ. 14:40): Բայց նախ և առաջ պետք է հոգ տանել, որպեսզի «պարկեշտությունը» հոգում լինի, կարգ ու կանոն լինի հոգում և Աստծու նկատմամբ: Երբ մարդ երգում է՝ հոգևոր բարի կարգավորում չունենալով, դա կեղծ մեղեդուց ավելի վատ է: Որովհետև ինչպես բարին է բարի փոփոխություն բերում, այնպես էլ վատը վատն է բերում, և մարդիկ չեն կարողանում աղոթել: Եթե մարդու ներսը բարի չէ, եթե նրա մտքերն արդար չեն, մանրախնդրություն է հոգում, ապա ի՞նչ լավ բան կարող է երգել: Ինչպե՞ս պիտի զգա դրախտի բերկրանքը, որպեսզի սրտանց երգի: Դրա համար էլ ասվում է. «Մեկը բերկրանքի՞ մեջ է, սաղմոս թող ասի» (Հակ. 5:13): Եկեղեցում երգողները պետք է որ ավելի զգայուն ու քնքուշ սիրտ ունենան և ավելի քաղցր ու ուրախ ներքին կառուցվածք: Մարդ ինչպե՞ս պիտի երգի «Լույս զվարթ», եթե իր մեջ լույս չկա:

Պաիսիոս Աթոսացի

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը