Իմաստ. Սողոմոնի 4.7-15

7 իսկ արդարը, եթէ ժամանակից շուտ էլ վախճանուի, հանգիստ կգտնի: 8 Պատուաբեր ծերութիւնը ո՛չ երկարակեցութեամբ է չափւում եւ ո՛չ էլ ապրած տարիների թուով, 9 այլ մարդու համար իմաստութիւնն է նրա ալեհերութիւնը, եւ անարատ կեանքն է նրա ծերութեան հասակը: 10 Կար մի արդար մարդ, որ հաճելի եղաւ Աստծուն, Աստուած սիրեց նրան եւ նրան իր կենդանութեան ժամանակ մեղաւորների միջից փոխադրեց երկինք: 11 Նա յափշտակուեց, որպէսզի չարութիւնը չայլափոխի նրա իմաստութիւնը, կամ նենգութիւնը չխաբի նրա հոգին: 12 Անզգամութեան չար նախանձը շեղում է բարուց, եւ ցանկասիրութեան կիրքը խուճապի է մատնում անմեղների միտքը: 13 Այդ արդարը կատարելութեան հասաւ կարճ ժամանակում, եւ որովհետեւ նրա հոգին ցանկալի էր Տիրոջը, ուստի նա տագնապեց չարերի մէջ: 14 Իսկ մարդիկ տեսան դա եւ չհասկացան, ոչ էլ նոյնիսկ մտածեցին, 15 թէ Աստծոյ արդարութիւնը իր սրբերի վրայ է, եւ նրա ձեռքն անպակաս է իր ընտրեալների վրայից: