20 Եւ ապա յարմար առիթի սպասեցին եւ ուղարկեցին խաբեբաների, որոնք իրենք իրենց կեղծաւորութեամբ արդար էին ձեւացնում, որպէսզի նրան խօսքերով բռնեն մատնելու համար պետութեան եւ իշխանութեան կուսակալին: 21 Հարցրին նրան եւ ասացին. «Վարդապե՛տ, գիտենք, որ ճիշտ ես խօսում եւ ուսուցանում եւ աչառութիւն չես անում, այլ ճշմարտութեամբ Աստծոյ ճանապարհն ես սովորեցնում: 22 Օրինաւո՞ր է մեզ համար կայսրին հարկ տալ, թէ՞ ոչ»: 23 Եւ նկատելով նրանց խորամանկութիւնը՝ ասաց նրանց. 24 «Ցո՛յց տուէք ինձ դահեկանը»: Եւ նրանք ցոյց տուեցին: 25 Եւ նա ասաց. «Ո՞ւմ պատկերը եւ գիրը ունի դա»: Պատասխանեցին եւ ասացին՝ կայսրինը: Եւ նա նրանց ասաց. «Արդ, գնացէք տուէ՛ք կայսրինը կայսերը, իսկ Աստծունը՝ Աստծուն»: 26 Եւ չկարողացան նրան խօսքերով բռնել ժողովրդի առաջ եւ զարմանալով նրա պատասխանի վրայ՝ լռեցին: