Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցում յուրաքանչյուր արարողությանը համապատասխան գործածվում է աստվածապաշտական որևէ գիրք. Սբ. Պատարագին՝ «Պատարագամատույց» կամ «Խորհրդատետր», ժամերգությանը՝ «Ժամագիրք», շարականների երգեցողության ժամանակ՝ «Շարակնոց», խորհուրդների և այլ արարողությունների ժամանակ՝ «Մաշտոց»: Աստվածապաշտական հետևյալ գրքերը՝ Սուրբ Ավետարան, «Ժամագիրք», «Շարակնոց», «Ճաշոց գիրք», «Պատարագամատույց» կամ «Խորհրդատետր», «Տաղարան», «Մաշտոց», «Տոնացույց», «Կանոնագիրք», «Յայսմաւուրք», դարերի ընթացքում թե՛ ընդհանրական, թե՛ Հայ եկեղեցու հայրերի կողմից կազմվել են, մշակվել և հարստացվել: Օրինակ՝ գրերի գյուտից հետո՝ հետագա դարերում, թարգմանիչները հայերենի վերածեցին աստվածապաշտական գրքեր, այդ թվում նաև պատարագամատույցներ: Եվ ժամանակի հետ պատարագամատույցները հարստացան ու ճոխացան:

Արարողությունների ժամանակ գործածվող որևէ աստվածապաշտական գիրք նպատակ ունի յուրաքանչյուր քրիստոնյա հավատացյալի է՛լ առավել մոտեցնելու Աստծուն և Նրա խոսքին. «Կենդանի է Աստծո խոսքը, ազդու և ավելի հատու, քան որևէ երկսայրի սուր. այն թափանցում է մարդու շնչի ու հոգու մեջ, մինչև ողնածուծը և քննում է մտածումներն ու սրտի խորհուրդները» (Եբրայեցիներ 4.12):