«Մխիթարե՛ք, քահանաներ, մխիթարե՛ք իմ ժողովրդին,- ասում է Աստված,- խոսե՛ք Երուսաղեմի ականջին» (հմմտ. Ես. Խ 1)։ Բավական է դադարել մարդկային բնության առաքինությունների մասին խոսելուց, որպեսզի ծուլությունն ու հեղգությունը վրա հասնեն։ Ուստի զորավարները, պատերազմից առաջ զորքին ի մի ժողովելով, նախևառաջ խրատական խոսքերով ոգեշնչում են նրանց։ Եվ այնչա՜փ զորություն է ունենում այդ խրատը, որ զրահավորվածներից շատերը՝ լինեն պատանի թե փորձառու, .....

Սիրելի բարեպաշտ զավակներ Մեր, Սկսվել է Մեծ Պահքը։ Մուտք ենք գործել Մեծ Պահքի շրջան մեզ պատուհասած պատերազմի ողբերգության ցավը մեր հոգիներում։ Արցախի և մեր ազատ ու անկախ ապրելու իրավունքի համար մղվող պատերազմում հերոսաբար զոհվեցին մեր բազում զավակներ, կորցրեցինք Արցախ աշխարհի զգալի մասը։ Այս ողբերգական իրադարձությունները որոշապես նաև հետևանք էին Քրիստոսապատվեր սիրուց հեռանալու, անհամերաշխության, ներքին ու արտաքին անվտանգության .....

Փետրվարի 14-ին Հայ Առաքելական Եկեղեցին տոնում է Տեառնընդառաջի կամ քառասնօրյա մանուկ Քրիստոսին տաճարին ընծայման տոնը: Փետրվարի 13-ին` երեկոյան ժամերգության ավարտին, կատարվում է նախատոնակի արարողություն, որից հետո բոլոր եկեղեցիների բակերում մեծ խարույկ է վառվում: Մեր ժողովրդի մոտ սովորություն է, որպեսզի այդ օրը իրենց տների բակերում ևս խարույկ վառեն, և հատկապես այն տանը, որտեղ նոր նշանվածներ կամ նոր ամուսնացած զույգեր կան, անպայման հետևում .....

- Հա՛յր, ժամերգության ժամանակ ես ինձ համար եմ ավելի շատ աղոթում: Նույնիսկ երբ ննջեցյալների համար կարդացվում է 118-րդ սաղմոսը («Երանի նրանց, ովքեր անբիծ ուղի են բռնել…»), ես հաճախ շարունակում եմ ինձ համար աղոթել: - Ինչ է, ամեն ինչ միայն քեզ համա՞ր ես ուզում: Ննջեցյալներին հարկավոր է մեր աղոթքը, որովհետև իրենք իրենց համար ոչինչ անել չեն կարող, իսկ մենք կարող ենք: Աթոսում մի քեռի Յանիս էր ապրում: Ուր գնում էր, ասում էր. «Ի՞նչ աշխատանք .....

Փետրվարի 9-ին Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին տոնախմբեց Ս․ Ղևոնդյանց քահանաների հիշատակը։ Այս առիթով Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում էին համախմբվել 230 եկեղեցականներ, որոնց թվում՝ 13 թեմակալ առաջնորդներ, 29 Մայր Աթոռի միաբան եպիսկոպոսներ, վարդապետներ և աբեղաներ և Հայաստանի թեմերից ու Արցախից ժամանած 188 քահանաներ: Տոնի կապակցությամբ Վաղարշապատ քաղաքի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցում, հանդիսապետությամբ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն .....

Հայոց սուրբ հայրապետ Սահակ Մեծի վախճանից հետո Լուսավորչի սուրբ Աթոռի տեղապահությունը ստանձնում է Մեսրոպ վարդապետը: Սակայն միևնույն տարում վախճանվում է նաև Մեսրոպը և կաթողիկոսական իշխանությունը տրվում է մեծն Հովսեփին, որը Վայոց Ձոր աշխարհից էր, Հողոցմանց կոչվող գյուղից: Հովսեփը բանիմաց ու սուրբ մարդ էր՝ լի աստվածային հանճարով ու իմաստությամբ: Եվ մինչդեռ նրան կամենում էին կաթողիկոս ձեռնադրել, պարսից Հազկերտ արքան մեծ նեղությունների .....

Պատկերագրության մեջ Սամսոնի պատկերներում մակերեսի ձևի միջոցով շեշտվում է այն փաստը, որ նա ուժեղ մարդ է: Սակայն կան և այնպիսի դեպքեր, երբ չափերի տարբերությունները չեն կարող բացատրվել և դրա ամենազարմանալի օրինակը կարելի է համարել Աղթամարի Ս. Խաչ եկեղեցու արևմտյան ճակատի վրա փորագրված Քրիստոսի դիմապատկերը, որը փոքր է Գագիկի դիմապատկերից: Դա ակներևաբար սխալ է, մի սխալ, որը կարող էր տեղի ունենալ այն պատճառով, որ բոլոր դիմապատկերները փորագրվում .....

9․ Այլ դուք ազգ էք ընտի՛րք, թագաւորութիւն, քահանայութիւն. ազգ սո՛ւրբ. ժողովուրդ սեպհական։ Բայց դուք ընտիր ցեղ եք, թագավորություն, քահանայություն, սուրբ ազգ, Աստծո սեփական ժողովուրդ։ Այսպիսի խոսքեր հրեա ժողովրդի մասին ասելը անպատշաճ կլիներ, քանի որ նրանք կուռքերի պաշտամունքին տրվելով՝ անդադար ուրանում ու հեռանում էին ճշմարիտ Աստծուց։ Նրանց մինչև իսկ մարգարեներն էլ «անհամերաշխ ազգ ու խստապարանոց ժողովուրդ» էին կոչում, ինչի մասին .....

Հարուցյալներից առաջինը Չնայած որ Քրիստոսից առաջ եղել էին հարություն առած մարդիկ ինչպես Հին Կտակարանի, այնպես էլ Տիրոջ երկրային կյանքի ժամանակ (Գ Թագ. 17.17-22, Դ Թագ. 4.32-37, 13.21; Մատթ. 9.18-25, Մարկ. 5.35-42, Ղուկ. 7.11-15, 8.49-55, Հովհ. 11.43-44), սակայն Քրիստոսն է կոչվում հարուցյալներից անդրանիկը (Ա Կորնթ. 15.20, 23; Կող. 1.18), որովհետև մյուս հարուցյալները նորից մեռնելու էին, իսկ Քրիստոսի Հարությունը եղավ հավիտենական կյանքի համար մարդկանց ընդհանրական հարության օրինակը: Ընդհանրական .....

Շատ հաճախ մարդիկ, իրենց վիճակից դժգոհ, ընկնում են վնասաբեր ու մահացու մի հիվանդության մեջ, որը կոչվում է նախանձ: Դժգոհության և նախանձի մեղքերի համար պարարտ հող է ստեղծվում, երբ մարդ սկսում է իրեն համեմատել մեկ ուրիշի հետ՝ կարծելով, թե իր խնդիրն ամենածանրն է, որ եթե դիմացինի փոխարեն ինքը լիներ, երջանիկ կլիներ: Սակայն այս կերպ մտածողը կողմնապահություն է ցուցաբերում, քանի որ տեսնում է տվյալ մարդու կյանքի մի կողմը միայն և չի նկատում նրա ներքին .....