Մարդիկ անընդհատ ինչ-որ տեղ են շտապում ու սլանում: Այս ժամին մի տեղ պետք է լինեն, մյուսին՝ մեկ այլ տեղ, հաջորդին… Նրանք ստիպված գրառումներ են կատարում, որպեսզի չմոռանան, թե ինչ գործեր պետք է անեն: Դեռ լավ է, որ այդպիսի վազքի մեջ չեն մոռացել, թե իրենց անունն ինչ է: Նրանք նույնիսկ իրենք իրենց չեն ճանաչում: Եվ ինչպե՞ս ճանաչեն, մի՞թե պղտոր ջրի մեջ կարող ես քեզ տեսնել այնպես, ինչպես հայելու մեջ: Թող Աստված ինձ ների, բայց աշխարհն իսկական հոգեբուժարան .....