14. Զի՞նչ օգուտ իցէ, եղբա՛րք իմ, եթէ ասիցէ ոք հաւատս ունել՝ և գործս ո՛չ ունիցի. Մի թէ կարիցե՞ն հավատքն ապրեցուցանել զնա: 15. Եթէ եղբայր ոք կամ քոյր՝ իցեն մե՛րկք կամ կարօտեալ աւո՛ւրն կերակրոյ: 16. Ասիցէ ոք ի ձէնջ ցնոսա. երթա՛յք խաղաղութեամբ՝ ջեռարո՛ւք և յագեցարո՛ւք. և տայցէք ո՛չ նոցա զպէտս մարմնոյն, զի՞նչ օգուտ իցէ: 17. Սոյնպէս և հաւատք՝ եթէ գործս ո՛չ ունիցին, մեռե՛ալ են առանձինն: Եղբայրնե՛ր իմ, օգուտն ի՞նչ է, եթե մեկն ասի, թե հավատ ունի, սակայն .....

Աղոթք և հիվանդություն Մարդիկ հաճախ են բուժվել և բուժվում աղոթքներով կամ դիպչելով նաև սուրբ մասունքների: Այս մասին Օգոստինոս Երանելին ասում է, որ չնայած լինում են սուրբ առարկաներ, որոնց միջոցով մարդիկ բժշկվում են, բայց միշտ չէ այդպիսի բան պատահում, որպեսզի մարդիկ դեպի կրոնն ընթանան ոչ թե այդպիսի հրաշքի, այլ Աստծո համար: Նաև հոգևորականների աղոթքներով մարդիկ բուժվում են երբեմն նույնիսկ շատ ծանր հիվանդություններից: Բայց այս մասին պետք է .....

Հաճախ մարդը, խորհելով իր կյանքի նպատակի և իմաստի մասին, փորձում է փնտրել ու գտնել իր գոյության իմաստը, բայց դժվարանում է, քանի որ իր հարցի պատասխանը փնտրում է միայն արտաքին կյանքում: Այնինչ քրիստոնյան, ով կրում է Քրիստոսի անունը, Տիրոջ Հարությամբ լուսավորված բացահայտում է իր կյանքի նպատակը՝ որպես ուղենիշ ունենալով Քրիստոսի ի լուր աշխարհին հնչեցրած խոսքերը՝ «Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունը և կյանքը: Ինձնով միայն կարելի է գնալ Հոր մոտ» .....

Հյուրասիրությունը քրիստոնյայի սուրբ պարտականությունն է, որի միջոցով «ոմանք առանց իմանալու հրեշտակներին հյուրասիրեցին» (Եբր. 13:2): Այն քրիստոնեական առաքինություններից մեկն է, որի միջոցով մարդիկ միմյանց հանդեպ բարեհոգություն և հարգանք են ցուցաբերում: Այդ առատաձեռնությունը ոչ միայն նյութական է, այլ նաև հոգևոր: Հյուրասիրությունը համարվում է աստվածահաճո մարդկանց տարբերակիչ հատկանիշը: Հյուրասիրության լավագույն օրինակը ցույց տվեց .....

Դավթի շաբաթօրյա օրհնության սաղմոսը: Պակասել է շաբաթատոնը հրեա ժողովրդի մեջ, սա արդարների հանգստի համար է ասվում, քանզի հրեաներին մեկ օր ասաց դադար առնել, իսկ մեզ՝ ամեն օր, որպեսզի մինչև Աստծու արքայությունը անմեղ լինենք և դադարենք չարիք գործելուց, ուստի և շաբաթը դադար է կոչվում: Ասում են, թե Դավիթը գիշերվա չորրորդ ժամին գնաց քահանաների տուն, արթնացրեց նրանց և միասին սկսեցին երգել: 1. Բարի է խոստովան լինել Տեառն, սաղմոս ասել անուան քում .....

Այսպես է կոչվում Սբ. Զատկին հաջորդող երկրորդ կիրակին: «Աշխարհամատուռ»-ը կազմված է աշխարհ և մատուռ բառերից և նշանակում է աշխարհի առաջին մատուռը՝ Երուսաղեմի եկեղեցին՝ հիմնված առաքյալների կողմից: Աշխարհամատուռ բառին բառարանները զանազան իմաստներ են տալիս. «բազիլիկա», այսինքն` արքունի տաճար, երևելի մատուռ կամ ավագ եկեղեցի: «Մատուռ»-ը հունարեն բառ է, որ նշանակում է Մարտիրոսանոց: Առաքելական շրջանում Երուսաղեմում պատրաստվեց .....

Աշխարհը նախընտրում է հարուստներին, ուժեղներին, գեղեցիկներին և հաջողակներին: Նրանք միշտ առաջին հարթակներում են և հանրության ուշադրության կենտրոնում: Հին հունական, հռոմեական գրականությունը, արվեստը և ճարտարապետությունը փառաբանությամբ և մեծ գովասանքով նկարագրում են այդպիսի անձանց և կերտում նրանց փառքը՝ որպես աշխարհի հաջողության գրավական և ուղեցույց: Սակայն Սբ. Պողոս առաքյալը նշում է, որ Աստված ընտրեց այս աշխարհի տկարներին և արհամարհվածներին, .....

13. Զի անողո՛րմ դատաստան լինելոց է այնմ, որ ո՛չ առնիցէ զողորմութիւն: Քանի որ անողորմ դատաստան է լինելու նրա հանդեպ, ով ողորմած չի եղել: Բոլոր գրքերը մեզ ամենուր ողորմություն են պատվիրում [անել], և նրանց գրեթե բոլոր ճառերը այս մասին են բովանդակում: Եվ հատկապես մեր Տերն ու Աստվածը հաճախակի սրա մասին օրենքներ է տալիս՝ երբեմն երանի տալով ողորմածներին և մեծագույն վարձքեր խոստանալով և երբեմն էլ սպառնալով անողորմներին և անեծքի արժանի համարելով: Այս .....

Հարուցյալ Փրկչի հարության իրողությունը մեր առջև բացում է մի նոր ուղի, այն ուղղորդում է մեզ դեպի կյանք, դեպի հավիտենություն: Երկրային մեր կյանքը դադարում է լինել սոսկ երկրավոր: Անմահության հասկացողությունը դառնում է մեր արարքների ուղղիչ ուժը: Պողոս առաքյալի խոսքով՝ քրիստոնյայի միակ փափագն է դառնում ճանաչել Քրիստոսին, Նրա հարության զորությունը (Փիլիպպ. 3:10): Քրիստոս՝ ննջեցյալների առաջին Պտուղը, իր հարությամբ փոխեց, իմաստավորեց, կերպարանափոխեց, .....

Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցին թևակոխել է Սուրբ Հարության տոնին հաջորդող Հինանց շրջանը, որը հայ քրիստոնյայի համար հարության լույսով հավատի նորոգության և ուրախության մի շրջան է, քանի որ առանց հարուցյալ հավատքի հայը չէր գոյատևի որպես հայ քրիստոնյա, առանց հարուցյալ հավատքի Հայոց ազգը չէր ապրի ազգային զարթոնք, չէր ունենա ո՛չ փառապանծ ոսկեդարը, ո՛չ Հայոց եկեղեցին, ո՛չ Հայոց գիրն ու մշակույթը և ո՛չ էլ ազատ ու անկախ Հայաստանը: Հարության լուսապայծառ .....