Դիմացինին դատելու մոլությունը մարդկության պես հին է, և եթե փոքր-ինչ քննենք այս ախտի պատճառները, ապա կտեսնենք, որ սրա արմատները հասնում են մինչև հպարտության և եսասիրության խորքերը: Աստծունն են դատելն ու պատժելը և դատելով` Աստծո դատաստանն ենք առնում: Այս մասին Ս. Հովհ. Մանդակունին ասում է. «Արդ դու՝ դատվա՛ծդ ու մեղքերով դատապարտվա՛ծդ, չե՞ս սոսկում ու դողում ուրիշի դատաստանը դատելուց, որ ո՛չ թե մարդու արհամարհեցիր ու անարգեցիր, այլ Աստծուն, .....

Հունիսի 30-ին Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու «Զորավոր» երիտասարդաց միությունը, ԱՀԹ առաջնորդական փոխանորդ Գերաշնորհ Տ. Նավասարդ արք. Կճոյանի օրհնությամբ և միության հոգևոր պատասխանատու Տեր Վահան քահանա Առաքելյանի առաջնորդությամբ, ուխտի մեկնեց Մաշտոցներ մատուռ, որ գտնվում է Գեղարքունիքի թեմում: Մինչ աղոթքի ճանապարհ անցնելը երիտասարդ ուխտավորները Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցում մասնակից եղան Սուրբ և Անմահ Պատարագին:   Սրբավայրը, .....

Առանց ջանք ու եռանդի անհնար է մուտք գործել Երկնային Արքայություն, այս մասին ուսուցանում է Սուրբ Գիրքը, վկայում են սրբերի վարքագրությունները: Երկնքի Արքայությունը մեծագույն բարիք է, որ մարդուց պահանջում է մեղքի դեմ մշտական պայքար, ապաշխարելու և առաքինություններ ձեռք բերելու մեծագույն ձգտում ու հարատև աղոթք: Այսինքն՝ Երկնային Արքայության արժանանում են նրանք, ովքեր դիմադրում են մեղքին և ձգտում են սրբության: Այսինքն՝ մարդը կոչված է աստվածնմանության: .....

Ի սկզբանէ այս տօնն այլ կերպ էր կոչւում՝ «Սամհայնի հսկումը» կամ «Սամհայնի արթուն մնալը»։ Ներկայիս այս տօնն ստացաւ «Հելոուին» անունը, որի իսկական իմաստն ու էութիւնը հասկանալու համար պէտք է աւելի լաւ ուսումնասիրել նրա ծագումն ու պատմութիւնը: Հին կելտերը[1] Նոյեմբերի 1-ը համարում էին մահուան օր, քանի որ տերեւները ծառերից ընկնում էին, օրերն աւելի կարճ էին, արեւն աւելի շուտ էր մայր մտնում, օդի ջերմութիւնը կտրուկ նուազում էր: Նրանք .....

Այսպէս է ասում Տէրը. «Մի՛ սովորէք գնալ հեթանոսների ճանապարհներով» (Երեմ. 10, 2)։ Դիակիզումը նոր բան չէ, եւ իր ծագումը գալիս է հիմնականում հեթանոսական սգոյ արարողութիւններից: Պատմութիւնից գիտենք, որ դիակիզումը գոյութիւն է ունեցել բոլոր ժամանակներում: Այն սկսել է դեռեւս քարէ դարի շրջանում՝ փոխարինելով հողի մէջ թաղմանը՝ թելադրուած կրակի սրբազան մի տարր լինելու գաղափարից: Դիակիզման ծագման պատճառներից մէկն այն էր, որ հին մարդիկ վախենում .....

Ժամանակակից տեղեկատվական աշխարհում, երբ առօրյա զբաղվածությունը, աշխատանքն ու իրադարձությունները սրընթաց թափանցում են անհատի կյանքն ու կլանում նրա ժամանակը, մարդկանց համար ամեն օր եկեղեցի հաճախելը, ժամերգությանն ու աղոթքին մասնակցելը դառնում են դժվարին: Հատկապես աղոթագիրք վերցնելու և աղոթքի կանգնելու համար հատկացված ժամանակը, երբեմն տարբեր հանգամանքների պատճառով, կարող է թե՛ տանը, թե՛ եկեղեցում նույնիսկ բավարար չլինել: Այս առումով .....

- Հա՛յր, չափսոսացի՞ք, որ թողեցիք այն խուցը, որի վերականգնման համար այդքան ջանք էիք թափել, և այլ վայր տեղափոխվեցիք: - Եթե հեռացա այնտեղից, նշանակում է, որ լուրջ պատճառ կար դրա համար: - Եվ ամենուր Ձեզ միայն ամենաանհրաժեշտո՞վ եք սահմանափակել: - Այո, այս կյանքի համար ամենաանհրաժեշտով եմ սահմանափակել ինձ, որպեսզի ի վիճակի լինեմ կատարել այն, ինչ Երկնքի համար է անհրաժեշտ: Երկրայինի մեջ կորչելով՝ մարդը շեղվում է այն ճանապարհից, որն իրեն դեպի Երկինք .....

«Ծնողական օրհնությունը մեծագույն ժառանգություն է երեխաների համար: Այդ պատճառով էլ երեխաները պետք է ջանան ծնողական օրհնությանն արժանանալ»   - Հա´յր, ես նկատել եմ, որ երբեմն Սուրբ Պատարագի ժամանակ նորածինները ժպտում են: - Նրանք ոչ միայն Սուրբ Պատարագի ժամանակ են ժպտում: Նորածիններն անընդհատ կապի մեջ են Աստծո հետ, որովհետև անպաշտպան են: Հիշո՞ւմ եք, թե ինչ ասաց Քրիստոս մանուկների մասին: «…երկնքում նրանց հրեշտակները մշտապես .....

Մարդը ցանկանում է Աստծո հետ ունենալ կենդանի հաղորդակցություն, բայց բազմաթիվ քրիստոնյաների հավատքը տարբեր պատճառներով մնում է վերացական հարթության մեջ: Եվ այդ վերացականությունը մարդուն թույլ չի տալիս ապրել հոգևոր արթնություն և լցվել աստվածային կենսական լույսով: Հետևաբար, այդպիսի անձը իրական կերպով չի զգում Աստծո ներկայությունը, և առաջանում է հավատքի ճգնաժամ: Եվ եթե նույնիսկ փորձում է Աստծուն հաղորդակից լինել, զգում է Արարչին իրենից .....

Եկեղեցու սուրբ հայրերի բնորոշմամբ` աղոթքն Աստծո հետ հաղորդակցություն հաստատելու ամենաանմիջական ճանապարհն է, դեմ հանդիման խոսակցություն Նրա հետ: Ինչպես կերակուրը մարմնի սնունդն է, այնպես էլ աղոթքը` հոգու: «Ուստի մարմնի պես պետք է ամեն օր սնել նաև հոգին, այլապես կնվաղի, կհիվանդանա կամ կմեռնի»,-ասում է Պողոս Ադրիանուպոլսեցին և հավելում. «Որքան մարդիկ օտարանում են աղոթքից, այնքան Աստծո շնորհը հեռանում է նրանցից, մինչև մեծամեծ մեղքերի .....