Ութերորդ դարի մեր Կաթողիկոսներից Սուրբ Հովհան Օձնեցին ողջ կյանքի ընթացքում գաղտնի խարազանազգեստ է հագել, այսինքն` մարմինը ծակծկող զգեստ, իսկ արտաքինից եկեղեցական շքեղ զգեստներ: Եկեղեցական շքեղ զգեստների գործածությունը հիմնված է պաշտամունքի համար Հին Կտակարանում նշվող հատուկ զգեստների գործածության աստվածային պատվերի վրա (Ելք 28.1-14, 39.1-7): Եվ քահանայական ձեռնադրության կանոնում էլ դրանք կոչվում են աստվածաստեղծ զգեստներ: Երբ Հովհան Օձնեցին .....

Քրիստոնեությունը միավորում է մարդուն Աստծու, իր նմանի և ողջ արարչագործության հետ: Նա, ով ճշմարտապես միավորված է Աստծու հետ, չի կարող թշնամության և պառակտման պատճառ դառնալ: Մարդն անգամ ինքն իր հետ է միավորվում միայն Աստծով: Քրիստոս միավորեց բոլորին և խոստացավ. «Որբ չեմ թողնի ձեզ. կրկին կգամ ձեզ մոտ: Շուտով աշխարհն այլևս Ինձ չի տեսնի, բայց դուք կտեսնեք Ինձ, որովհետև Ես ապրում եմ, և դուք էլ կապրեք» (Հովհ. 14:18-19): Ճշմարիտ քրիստոնյան մեծ ուրախություն .....

Ժամանակն այսօր շատ ավելի արագ է անցնում, քան նախկինում։ Մարդկանց մեծամասնությունը ժամանակի արագընթաց հոսքի մեջ կորցնում է ներկան ապրելու հնարավորությունը: Այնինչ այս մրցավազքի մեջ անհրաժեշտ է կանգ առնել, վերագտնել ժամանակը և վերագտնել այն Աստծով:  Քրիստոսի հետևորդը ժամանակը վերագտնում է Աստծու հետ հաղորդակցությամբ, պահեցողությամբ և բարեգործությամբ: Այսինքն՝ ներկան ապրելով աստվածային ներկայության՝ անանց ուրախության մեջ: Այս տարի՝ .....

Օ՜հ, եթե միայն գիտակցեինք, թե որքա՜ն համբերող է Աստված: Նոյյան տապանի շինարարության համար հարյուր տարի պահանջվեց (Ծննդ. 5:32): Կարծում եք Աստված չէ՞ր կարող այդ տապանն արագ կառուցել: Իհարկե, կարող էր, բայց Նա թույլ տվեց, որ Նոյը հարյուր տարի չարչարվի, որպեսզի մյուսներն էլ հասկանան, թե իրենց ինչ է սպասվում և ապաշխարեն: «Տեսե՛ք,- ասում էր մարդկանց Նոյը,- ջրհեղեղ է լինելու: Ապաշխարեցե՛ք»: Բայց մարդիկ ծաղրում էին նրան: «Ի՞նչ արկղ է կառուցում»,- .....

Ժամանակակից աշխարհում մեղքի և գայթակղության բազմապատկումը քրիստոնյային առավել է ուղղորդում պահեցողության և աղոթքի:  Եթե միայն նյութականի մասին մտածող անձն ամենայն բծախնդրությամբ հոգ է տանում միայն իր մարմնի մասին՝ անուշադրության մատնելով անմահ հոգին, կարծես այն անգամ գոյություն էլ չունի, ապա քրիստոնյան իր մարմինը խնամելուց զատ ամենայն ջերմեռանդությամբ խնամում, սնում և մաքրում է իր հոգին:  Տան, մերձավորի, երկրի և շրջապատող .....

Ի՜նչ տառապանքներ են կրում մարդիկ: Որքա՜ն խնդիրներ ունեն: Որոշ մարդիկ այստեղ են գալիս, որպեսզի արագ՝ երկու րոպեում, ինձ պատմեն իրենց ցավի մասին և մի փոքր մխիթարություն ստանան: Մի տառապյալ մայր ասում էր. «Հա՛յր, պահեր են լինում, երբ այլևս ուժ չեմ ունենում համբերելու: Այդ ժամանակ խնդրում եմ. «Ի՛մ Քրիստոս, մի փոքր ընդմիջում տուր, իսկ հետո տանջանքները թող նորից գան»: Մարդիկ որքա՜ն կարիք ունեն աղոթքի: Բայց, դրանից բացի, յուրաքանչյուր .....

Քրիստոնեական կրոնի ողջ էությունն ըմբռնելու համար բավական է միայն ուսումնասիրել քրիստոնեության հիմնադրի՝ Քրիստոսի կյանքը: Բոլոր մյուս կրոնների հիմնադիրները չունեն այն բացառիկ նշանակությունը, որ ունի Քրիստոս քրիստոնեության մեջ: Եթե մյուս կրոնների հիմնադիրներն ուսուցիչներ են, ավետաբերներ, ապա Քրիստոս Աստվածորդի է և Փրկիչ, Ով Իր կյանքը զոհեց հանուն մարդկության փրկության: Նա Իր խաչելությամբ և հարությամբ մարդկային անկյալ բնությանը վերածնվելու, .....

- Սիրելով Քրիստոսին՝ պետք է սովորենք ապրել Քրիստոսի կյանքով։ Եթե Աստծու շնորհի օգնությամբ հասնենք դրան, ապա կհայտնվենք նախանձելի վիճակում։ Մեզ համար գոյություն չունի որևէ տեսակի վախ՝ ո՛չ մահվան հանդեպ, ո՛չ սատանայի, ո՛չ դժոխքի։ Այդ ամենը գոյություն ունի այն մարդկանց համար, ովքեր հեռու են Քրիստոսից, քրիստոնյա չեն։ Մեզ՝ քրիստոնյաներիս համար, որ Նրա կամք ենք կատարում, նման բաներ գոյություն չունեն։ Այսինքն՝ դրանք, իհարկե, կան, սակայն այն .....

«Որովհետև, թեպետև մի ժամանակ խավար էիք, հիմա լույս եք ի Տեր. ընթացե՛ք ինչպես լույսի որդիներ» (Եփես․ 5։8)։ Առաքյալը Եփեսոսի՝ քրիստոնյա դարձած բնակչությանն է ուղղում իր նամակն ու խոսքերը: Անշուշտ նրանք սկզբում հեթանոսներ էին և հետո միայն դարձան քրիստոնյա: Հետևաբար սուրբ առաքյալը, այդ բազմության կյանքին տեղյակ ու շատ մոտից ծանոթ լինելով, կարծես թե այդքան էլ գոհ չէ նրանց բարոյական կենցաղավարությունից: Ահա թե ինչու առաքյալը վերլուծում .....

Հայրենիքը սուրբ և նվիրական հասկացություն է, հայրենիքի հանդեպ սերը սուրբ է, իսկ հայրենիքին ծառայելը սրբազան և պատվաբեր ծառայություն: Արարիչ Աստված յուրաքանչյուր ազգի շնորհել է մեծ ժառանգություն՝ հայրենի երկիր: Երջանկահիշատակ Գարեգին Ա կաթողիկոսն ասել է. «Հայաստանն է Աստծուց մեզ տրված բաժինը, մեր պարտքն է այն շենացնել, ծաղկեցնել, ինչպես արել են մեր հայրերն իրենց շնորհներով, իրենց տքնությամբ և իրենց արյամբ»: Յուրաքանչյուր հայորդու .....