Ըստ Մալխասյանցի բացատրական բառարանի՝ երազ նշանակում է. 1. անհեթեթ, շփոթ, 2. երբեմն որոշ ու հետևողական պատկերներ ու գաղափարներ, որոնք երևում են քնած մարդուն և մնում նրա հիշողության մեջ արթնանալուց հետո, 3. անցյալի քաղցր հիշատակություն:     Մարդիկ տեսնում են զանազան երազներ, սակայն տարբեր մոտեցումներ ունեն դրանց հանդեպ: Կան մարդիկ, որոնց համար երազները չունեն ո՛չ իմաստ և ո՛չ արժեք: Երկրորդ խմբի մարդիկ ընդունում են այն գաղափարը, թե .....

- Կարևոր է մտնել Եկեղեցի, դրա մասը դառնալ։ Ինչպե՞ս,- հարցրեց հայր Պորֆիրիոսը։- Հարկավոր է միավորվել մերձավորներին՝ բոլորի ուրախություններով ու տխրություններով հանդերձ։ Ընդունենք նրանց որպես մեր հարազատների, աղոթենք բոլորի համար, սրտով ցավենք նրանց փրկության համար և մոռանանք ինքներս մեզ։ Նրանց համար անենք ամեն ինչ, ինչպես և Քրիստոս արեց մեզ համար։ Եկեղեցում մենք մեկ ընդհանուր ենք դառնում յուրաքանչյուր դժբախտի, տառապողի ու մեղավորի հետ։ .....

Հայ եկեղեցու հոգևոր-կրթական հաստատությունների ճանապարհով անցած հոգևոր սպասավորները 1997 թ.-ից իրենց ծառայությունն են բերում նաև Հայոց բանակում: Իր ծառայությամբ հոգևորականը ջանում է նպաստել զինվորների հոգևոր-բարոյական որակների զարգացմանը, հայրենասիրական ոգու բարձրացմանն ու գիտակցված զինվորական կարգապահության ամրապնդմանը: Զինվորի համար հոգևորականի ներկայությունը բանակում հավատքի, բարեպաշտության և ծառայողական պարտականությունները .....

«Իսկ եթե մեկը յուրայիններին և մանավանդ ընտանիքին խնամք չի տանում, հավատն ուրացել է և ավելի չար է, քան անհավատը» (Ա Տիմ. 5։8)։ Երեսուն տարի շարունակ նեղություններով ու դժվարություններով ապրած մեկը հավիտենական քաղաքի խորքերից հիշում է իր հավատացյալներին, որոնց հոգիները կրթելու համար մեծ վիշտ էր կրել, և նրանց հանձնում է իր հավատարիմ աշակերտ Տիմոթեոսին, որպեսզի վերջինս խնամի ու իր խոսքերով օգնի նրանց: Հիսուս Քրիստոսի սիրով բռնկված .....

Մարդու ողջ կյանքը՝ սովորությունները, բնավորությունը, պատասխանատվության զգացումը, դժվարություններին դիմակայելու կարողությունը, հայրենավեր և եկեղեցասեր լինելու հանգամանքը, պայմանավորված է մանկության տարիների դաստիարակությամբ։ Հոգու դաստիարակության համար ամենակարևոր ժամանակը վաղ մանկությունն է: Եկեղեցիներին կից հաստատված կիրակնօրյա դպրոցները քրիստոնեական դաստիարակությամբ ձգտում են երեխաներին հոգևոր ճիշտ ուղղվածություն տալ, դեռ .....

Քրիստոնյայի համար հոգևոր կյանքի սկիզբը ինքնաճանաչողությամբ և ինքնամաքրմամբ դեպի Աստված ընթանալն է: Ըստ հայրաբանությամբ՝ քրիստոնյան նա չէ, ով հավատում է Փրկչի աշխարհ գալուն, հանուն մարդկության փրկության Նրա չարչարվելուն, խաչվելուն և հարություն առնելուն, քանի որ այդ ամենին դևերը ևս հավատում են և սարսափում (Հակոբ. 2:19), այլ քրիստոնյան նա է, ով տեսնում է իր մեղավորությունը, ինչի համար ցավում է և ջանում է ապաշխարությամբ դեպի Աստված ընթանալ: .....

Դու ի սուրբս բնակեալ ես, գովեալդ Իսրայելի։ Ի քեզ յուսացան հարքն մեր, յուսացան ի քեզ և փրկեցեր զնոսա։ Դու ապրում ես սրբերի մեջ և գովերգվում Իսրայելում։ Քեզ վրա հույս դրին հայրերը մեր, հույս դրին Քեզ վրա, և Դու փրկեցիր նրանց (Սաղմոս 21։4, 5)։ Սիրելի՛ հավատավոր զավակներ Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու. Այսօր սուրբ Եղիա մարգարեի հիշատակության օրն է։ Եղիան մարգարե էր, որ հրեաներին դատապարտում էր Ճշմարիտ Աստծուն մոռանալու և կուռքերին պաշտելու .....

Մարդն իր կյանքում տարբեր առիթների է մասնակցում, իսկ մինչ այդ որոշում է և ընտրում, թե ինչ հագուստ կրի, ինչպես ներկայանա: Կյանքի բազմազանության մեջ քրիստոնյայի համար կարևոր է նաև իր քայլերը դեպի եկեղեցի՝ Աստծու տուն ուղղելը, լինի դա աշխատանքային, թե Տերունական օր՝ կիրակի: Մինչ Աստծու տուն մտնելը քրիստոնյան բացի ներքին պատրաստվածությունից, հոգ է տանում նաև արտաքինի վերաբերյալ՝ կարևորելով թե՛ ֆիզիկապես մաքուր լինելը և թե՛ համապատասխան հագուստը: .....

Մեծ Պահքի առաջին կիրակին կոչվում է բարեկենդան: Այս բառը նշանակում է զվարթություն և խնդություն, և այդ օրը պետք է ուրախություն անենք, պարարտ կերակուրներ ուտենք, որովհետև հաջորդ օրվանից պետք է պահք պահենք և զղջանք մեր գործած մեղքերի համար: Այդ օրվա ուրախությունը մեզ հիշեցնում է առաջին մարդկանց երջանկությունը դրախտում: Իրենց նպատակին հասնելով` մարդիկ ցանկանում են մեկ այլ նպատակի իրականացում, և մարդը չի կարողանում իր ցանկություններին հագեցում, .....

- Եկեղեցու գլուխը Քրիստոս է, իսկ մարմինը մենք ենք՝ մարդիկ, քրիստոնյաները,- սովորեցնում էր հայր Պորֆիրիոսը։ Պողոս առաքյալն ասում է․ «Նա՛ է գլուխը մարմնի, որ եկեղեցին է» (Կող․ 1։18)։ Եկեղեցին ու Քրիստոս մեկ ամբողջություն են։ Մարմինը չի կարող գոյություն ունենալ առանց իր գլխի։ Եկեղեցու մարմինը կերակրվում է, սրբագործվում ու ապրում Քրիստոսով։ Նա՝ Տերը՝ ամենազոր, ամենագետ, ամենուր ներկա ու ամեն ինչ իրագործող, մեր հաստատումն է, մեր Ընկերը, .....