Ուշագրավ է, որ հեթանոսությունից ամեն ինչ չմերժվեց, և օգտակարը մեծապես գնահատվեց ու խրախուսվեց քրիստոնեական կյանքում դրանց նորովի արժևորումով: Շատեր գուցե առարկեն և հիշեն հեթանոսական տաճարները, որոնք ևս մշակութային, ճարտարապետական կոթողներ էին և դրանք գրեթե բոլորն էլ այժմ չկան։ Բայց հեթանոսական տաճարների պարագան այլ է. դրանք համարվում են նյութական վայրեր, որոնց միջոցով և որոնց միջից դիվական, սատանայական ազդեցությունը առավել ուժգնությամբ .....

- ․․․․Մեծ պահքի ժամանակ աշխարհիկ մարդիկ ինչ-որ չափով ժուժկալում են, իսկ մենք՝ վանականներս, մշտապես պետք է այդպես վարվենք։ Սակայն գլխավորը, որին յուրաքանչյուրը պետք է ուշադրություն դարձնի, հոգու կրքերն են, իսկ ապա մարմնի։ Որովհետև եթե մարդ նախընտրությունը մարմնական սխրանքին տա և չճգնի հոգու կրքերը հատելու համար, ապա համարիր, որ ոչինչ չի անում։ Մի անգամ Մեծ պահքի սկզբին մի աշխարհական գնում է վանք, և վանականներից մեկը կոպտում է նրան։ Սակայն .....

Մարմնից ու հոգուց բաղկացած մեղանչական մարդը երբեմն շատ դժվարությամբ է թողնում մեղքի ուղին փրկության ուղիով անցնելու համար: Մեղքը, արմատավորվելով մեղավորի սրտում, ամբողջովին գերեվարում է նրան: Մեղքի մեջ գտնվողը չի ընդունում իր մեղավոր լինելը և չի մտածում դարձի գալու մասին՝ հոգեպես կուրացած լինելու պատճառով: Եվ միայն Աստծու ողորմածությամբ լուսավորվելով՝ մեղավորը կարողանում է հեշտությամբ պատռել մեղքի «սարդոստայնը»՝ արժանանալով .....

- Մի արտասովոր բան ասեմ ձեզ,- մի անգամ սկսեց ծերը։- Մեր անհանգստությամբ մենք հաճախ չարիք են պատճառում այլոց․․․ Հաճախ մեր անհանգստությամբ, մեր վախերով ու հոգեկան վատ վիճակով, ինքներս էլ չցանկանալով ու չհասկանալով, չարիք ենք պատճառում այլ մարդկանց, եթե անգամ շատ ենք սիրում նրանց, ինչպես, օրինակ, մայրն է սիրում իր երեխային։ Մայրը զավակին է փոխանցում իր վախը նրա կյանքի, առողջության ու հաջողության համար, եթե անգամ չի էլ խոսում նրա հետ, չի էլ .....

Եթե հոգուն դուր են գալիս նյութական աշխարհի գեղեցկությունները, ապա դա ապացուցում է, որ նրա մեջ սին աշխարհն է բնակվում: Այդ է պատճառը, որ նա ոչ թե Արարչով է տարվում, այլ արարածով, ոչ թե՝ Աստծով, այլ կավով: Այն փաստը, որ այդ կավը մաքուր է և մեղավոր աղտեղությունից զերծ, նշանակություն չունի: Տարվելով աշխարհի գեղեցկություններով, որոնք չնայած մեղսավոր չեն, սակայն, այդուհանդերձ, չեն դադարում փուչ լինելուց, սիրտը ժամանակավոր ուրախություն .....

Սերմնացանի առակում ասվում է, որ հողի վրա ընկած սերմերը պտուղ տվեցին մեկի դիմաց երեսուն, մեկի դիմաց վաթսուն, մեկի դիմաց հարյուր (Մատթ. 13.8, Մարկ. 4.8): Երեսունը նրանք են, ովքեր աշխարհի մեջ կարողանում են ապրել իբրև բարի քրիստոնյա: Վաթսունը նրանք են, ովքեր զրկանքների և ճգնությունների ենթարկելով իրենց մարմինը` արժանի են դառնում Երկնքի Արքայության ըստ ավետարանական հետևյալ խոսքի. «Հովհաննես Մկրտչի օրերից մինչև այժմ Երկնքի Արքայությունը բռնադատվում .....

Տիրոջ ողորմածությամբ մեր նախածնողների՝ Ադամի ու Եվայի համար, դրախտից դուրս կյանքը մի նոր հնարավորության՝ կորցրածը վերագտնելու սկիզբը դրեց: Կորցրածը համեմատության ոչ մի եզր չուներ այն ամենի հետ, ինչ իրենք ունեցան մեղքի արդյունքում: Եթե այսօրվա մարդու պատկերացումներում աղոտ է դրախտային երանելի կյանքը, ապա կարելի է պատկերացնել, թե նրանք ինչ ապրումներ ունեին դրախտից դուրս: Այսուհետ աշխարհում լինելով, նրանք պետք է աշխարհից հեռվանային, .....

- Մի բան էլ իմացեք,- մի առիթով ասաց ծերը։- Տառապող, վշտակիր հոգիները, որ տանջվում են կրքերից, արժանանում են Աստծու մեծ սիրուն ու շնորհին։ Նման մարդիկ սրբանում են, իսկ մենք հաճախ քննադատում ենք նրանց։ Հիշե՛ք, թե ինչ է ասում Պողոս առաքյալը․ «Որովհետև, ուր մեղքը շատացավ, շնորհն առավել ևս շատացավ» (Հռոմ․ 5։20)։ Երբ հիշեք սա, կզգաք, որ կրքերից տառապող մարդիկ ավելի արժանավոր են քան ես և դուք։ Մենք նրանց տեսնում ենք, որ նրանք տկար են, բայց երբ .....

Քրիստոսի մեծ վկա սուրբ Սարգիսը Գամիրքից էր, ազգությամբ՝ հռոմեացի: Նա իր քաջասիրտ արիության համար մեծն Կոստանդիանոս կայսեր կողմից Կապադովկիայի փառավոր իշխան ու կառավարիչ էր կարգվել: Սուրբ Սարգիսը, որ աչքի էր ընկնում իր քրիստոնեական բարեպաշտությամբ, կործանում էր չաստվածների մեհյաններն ու եկեղեցիներ էր կառուցում, խորտակում էր կուռքերի զոհարաններն ու տերունական Խաչն էր կանգնեցնում: Նա առավել բազմաքանակ էր դարձնում քահանաների ու Քրիստոսին .....

Հովնանը առաջին հրեա մարգարեն էր, որին Աստված ուղարկեց հեթանոսական երկիր՝ Ասորեստանի Նինվե քաղաքը և պատվիրեց զգուշացնել անհավատ նինվեացիներին՝ հետ կանգնելու իրենց մեղքերից: Այս մասին պատմվում է Հովնանի անունը կրող մարգարեական գրքում: Այն սքանչելի լեզվով գրված բազմախորհուրդ գիրք է և աստվածաշնչյան ամենահայտնի պատմություններից մեկը: Հովնան մարգարեն փորձեց չհնազանդվել Աստծուն և փախուստի դիմեց: Նա Թարսիս գնացող նավ նստեց, որ Նինվեի հակառակ .....